Krókódíll varð fyrir valinu

Nú er þriðjudagsmorgun hér í Ástralíu sem þýðir að það er mánudagskvöld heima á Íslandi. Við höfum farið út að borða með Ester flest kvöld, þar sem við höfum prófað eitt og annað af matseðlunum.  Höfum m.a. farið á Ítalskan, indverskan og austurlenskan veitingastað, höfum farið í ástralskt grillpartý og í gærkvöldi var ákveðið að fara á ástralskt veitingahús. 

Þar var valið af matseðli, þríréttað sem var: krókódíll, kengúra og fuglakjöt, af svipuðum fugli og strúti.  Eftir að við höfðum gætt okkur á herlegheitunum vorum við sammála um að krókódílakjötið væri síst.  Kom mér á óvart að krókódílakjöt er hvítt á lit og jafnframt frekar seigt.  Fuglakjötið var í lagi, en kengúrukjötið bar af þessum þremur tegundum. 

Kengúrukjöt er blóðmikið, rautt og var það borið fram meðalsteikt.  Erfitt er að líka kengúrukjötinu við kjöt sem við þekkjum en til að bera það saman við eitthvað þá væri það helst líkt íslenska lambakjötinu hvað bragð varðar, en kengúrukjöt er þó mun blóðmeira.

Nú, þegar þetta er skrifað er ferðin okkar hálfnuð hér í Ástralíu, en við fljúgum heim til Íslands nk. þriðjudag, eftir viku.  Á fimmtudaginn skilum við íbúðinni sem við höfum haft á leigu frá því við komum og þá liggur leiðin okkar til Great ocen road.  Til að komast þangað þurfum að keyra suður til Sorrento og þaðan tökum við ferju yfir til Queenscliff. 

Eftir að hafa þvælst um á Great ocen road í tvö daga eins og áætlað er liggur leiðin til Melbourne aftur þar sem við munum gista í tvo daga og gera borginni enn betur skil.

Læt þetta duga að sinni, kveðja frá down under... 

Melbourne skoðuð

Nú er laugardagsmorgun, 24 febrúar og klukkan er um 08:00.   Vorum að enda við að tala við Öldu Marín sem er hjá ömmu sinni og afa í Súðavík.  Við erum með Skype sem gerir okkur kleift að vera í sambandi með aðstoð internetsins og einnig erum við með vefmyndavél sem gerir samtölin heim mun skemmtilegri.  

Gaman er að sjá hvernig Ástralía er að þróast og að mörgu leiti er margt líkt með Íslandi og Ástralíu.  Mikil áhrif eru frá Englandi og eru t.d. byggingastíll, menning, lífsviðhorf og fleiri þættir mjög sambærilegir við það sem er heima á Íslandi. 

Ástralir eiga þó við tvö megin vandamál að stríða sem mikið er rætt um í fjölmiðlum þessa daganna. Það er skortur á vatni. Nær daglega er umræða um mögulega framtíðarlausn sem felst í að útvega nægilegt vatn, þar sem hér hefur ekki rignt almennilega í mörg ár og er þurrkurinn farin að hafa áhrif á gróður, landbúnað og almenn lífsskilyrði íbúa. 

Jafnframt er að eiga sér stað vakning um umhverfismál almennt og er nú rætt um að hætta hér framleiðslu á raforku með brennslu á kolum.  Sú umræða er fyrirferðamikil, ekki síst vegna þess að kol eru að verða að skornum skammti í Ástralíu og því mikilvægt að gera ráðstafanir.  Í þvi sambandi hefur verið rætt um að framleiða rafmagn með kjarnorku, en Ástralir framleiða og flytja mikið út af úran.  Hugmyndir um að framleiða raforku með þeim hætti er mjög umdeilt meðal Ástrala og hjá flestum talin síðasti kosturinn í erfiðri stöðu.

Sú staða sem við á Íslandi erum í, þ.e. nægt gott vatn og umhverfsvæn raforkuframleiðsla öðlast á margan hátt nýtt gildismat þegar staða Ástrala er borin saman við okkar stöðu.

Í gær fórum við til Melbourne sem er í um 80 km fjarlægð frá okkar stað.  Umferðin var mikil, enda föstudagur og þrátt fyrir mjög hraðar og miklar endurbætur á gatnakerfinu undanfarin ár, er ljóst að erfitt er að halda í við gríðarlega mikla fjölgun farartækja.  Melbourne er enn með sporvagna sem hægt er að ferðast um borgina með og er það mikið nýttur ferðamáti enda mjög ódýr.  Hægt er að kaupa dagsmiða í sporvagnanna sem kosta um 250 kr og fyrir þá upphæð hægt að nota alla sporvagna Melbourne allan daginn. 

Í borginni var farið í sædýrasafn sem tekið var í notkun árið 1999 og við byggingu safnsins var ekkert til sparað.  Er þar að finna flestar þær dýrategundir sem lifa í sjónum umhverfis Ástralíu, m.a. hákarla sem hafa endrum og eins ráðist á sundfólk sem hættir sér of langt frá ströndinni. 

Gaman var að sjá hversu margar tegundir sjávardýra maður kannaðist við að heiman, tegundir sem eru mjög skyldar ef ekki alveg eins og þær sem eru í sjónum umhverfis Ísland. Safnið var mjög skemmtilegt og var m.a. hægt að ganga undir safnið og yfir manni syndu m.a. hákarlar og risaskötur sem eru um 5 metra langar. 

Þar næst lá leið okkar í eitt stærsta spilavíti Ástralíu (Crown) þar sem þúsundir skemmtu sér við að fá útrás fyrir spennu og létta veskin sín í leiðinni.  Þar spiluðum við rúllettu, black jack og spilað var um stórar fjárhæðir í spilakössum.  Eftir um 2 klst skemmtun vorum við um kr. 3.000 léttari á okkur.  Athyglisvert var að fylgjast með þeim sem spiluðu á borðum þar sem lágmarksboð í hverjum leik var kr. 5.000 og margir voru að leggja 20 til 30 þús undir í hvert skipti.  - Ekki sá ég neinn fara út með bros á vör, en ljóst var að margir skildu eftir mjög stórar upphæðir.  Einnig var athyglisvert að sjá hversu mikið af eldra fólki sat við spilakassana og virtust endalaust geta dregið upp seðla sem vélarnar gleyptu í sig. 

Eftir að hafa gert spilavítinu góð skil fórum við og skoðuðum íbúðina sem Ester er með á leigu í Melbourne.  Þar leigir hún 4 herbergja íbúð með tveimur vinkonum sínum, en þær hafa verið samferða bæði í menntaskóla og háskóla.  Til að gera samanburð á húsaleigu við það sem er heima þá leiga þær íbúðina sem er um 100 fm að stærð á kr. 80.000 á mánuði sem telst nokkuð sanngjarnt hér, en íbúðin er í miðri Melbourne og því á frekar dýru svæði.  Töluvert hagstæðara virðist því vera að leigja hér en sambærilega íbúð í miðri Reykjavík.

Um kvöldið fórum við Laufey ásamt Ester og vinkonu hennar, Sharke gangandi niður í miðbæ, þar sem er aragrúði af veitingastöðum af öllum stærðum og gerðum.  Í einni götunni voru veitingastaðir hlið við hlið á um 500 metra kafla.  Þar kepptust þjónarnir við að draga kúnnana inn á veitingastaðina af götunni og notuðu þeir all sérstakar aðferðir við það.  Gull og grænir skógar voru boðnir ef þeirra veitingastaður mundu verða fyrir valinu og eftir að hafa gengið götuna á enda ákváðum við að velja ítalskan veitingastað í miðri götunni, en þeir buðu okkur m.a. frítt að drekka með matnum.  Til að heilla okkur enn frekar, var okkur tjáð að fjölskylda þjónsins ætti veitingastaðinn og flestir úr fjölskyldunni væru við vinnu á staðnum, t.d. væri kokkurinn afi þjónsins og hefði yfir 50 ára reynslu af eldamennsku...  Eftir að hafa farið aðeins betur yfir það fengum við staðfest að hann væri vel yfir 70 ára gamall, og í mínum huga var það ekki endilega staðnum til framdráttar að hafa mann sem ætti fyrir löngu að vera komin á ellilífeyrir sem aðalkokk staðarins...

Maturinn stóðst vætningar okkar á allan hátt og áttum við mjög góða stund saman.  Eftir matinn var síðan gengið aðeins um miðbæinn og í framhaldi lagt í hann heim á leið.  Vorum við kominn í háttinn um kl. 24:00 eftir vel heppnaðan dag. 

Í kvöld, erum við síðan á leiðinni í grillveislu hjá Mary og manninum hennar, Graig þar sem á að bjóða upp á grillveislu á ástralskan máta.  Að sjálfsögðu munum við mæta vopnuð íslenskum gæða mat, reyktum laxi, Vestfirskum harðfisk og meira góðgæti til að gefa kost á að smakka.  Í veisluna munu einnig mæta skyldfólkið hennar Ester, m.a. systir og bræður Mary sem ég hef ekki hitt í yfir 20 ár, eða síðan ég bjó hér.

Aðlögun í fullum gangi

Jæja, nú er komin miðvikudagur 22. febrúar og klukkan er um 14:00 að áströlskum tíma.  Við höfum komið okkur vel fyrir hér í íbúðinni í Dromana.   Á morgnana förum við Laufey í könnunarferðir í okkar nánasta umhverfi. Eftir hádegi undanfarna daga hefur Ester síðan komið yfir og þá er farið í lengri skoðunarferðir.  Í gær fundum við líka þessa fínu líkamsræktarstöð sem heitir Trainstation og þangað var farið kl. 9 í morgun og púlað.  Ekki veitti af þar sem við höfum verið að fara út að borða á kvöldin og þá er gert vel að því sem lagt er á borð.  Ástralir mega eiga það að þeir kunna að laga góðan mat. 

Í gær var farið og skoðaður vínakur og verksmiðja þar sem framleidd eru freyðivín, rauðvín og hvítvín undir merkum Red Hill.  Þar var boðið upp á smökkun á þeim afurðum en Ástralir eru sérstaklega mikið fyrir léttvín og bjór.  Er það sjálfsagt hjá þeim að fá sér bjór eða léttvín öll kvöld með kvöldmatnum og yfir sjónvarpinu og skiptir þá engu máli hvaða dagur. 

Ester býr hjá mömmu sinni í um fimm mínútna akstursfjarlægð á bóndabýli þar sem kjúklingabú er starfrækt.  Þar eru framleiddir að jafnaði um 150. þús kjúklingar, sem eru teknir inn nýskriðnir úr eggjunum og aldir þar til þeir eru komnir í sláturstærð. 

Fyrstu akstursferðirnar okkar Laufeyjar hafa verið nokkuð sérstakar, en ástralir eru með vinstri umferð eins og englendingar og því varð að læra að keyra upp á nýtt. Þar sem setið er hægra megin í bílnum snýr allt öfugt miðað við það sem er í bílum heima.  Þannig er t.d. stefnuljósastönginn hægra megin en rúðuþurrkustöngin vinstra megin.  Þetta varð til þess að í hvert sinn sem fyrirhugað var að taka beygju á gagnamótum, voru rúðuþurrkurnar settar á í staðinn fyrir stefnuljós...  Það var ekki laust við að okkur var gefið hornauga, en eins og vitað er þá hefur ekki rignt almennilega í Ástralíu í marga mánuði. 

Einnig var mikið lagt á sig til að minna sig á það að það á að halda sig vinstra megin á götunni og nokkrum sinnum hafa ósjálfráð viðbrögð ætlað að grípa inn í og sveigja bílnum yfir á hægri kant þegar var verið að mæta bíl sem var að koma úr gangstæðri átt.  Þetta hefur gengið áfallalaust fyrir sig til þessa, en þegar við tókum bílaleigubílinn var að sjálfsögðu keyptar allar þær tryggingar sem hægt var að fá.

Farið til Ástralíu

20. feb. 2007.

Þetta er fyrsta bloggfærslan.  Tilgangurinn með bloggi þessu er fyrst og fremst til að varpa ljósi á ferðasögu okkar Laufeyjar til Ástralíu.  Ferðin hófst á Íslandi þann 17. febrúar sl. þegar flogið var frá Keflavíkurflugvelli til London og þaðan flogið til Melbourne.  Við tókum okkur íbúð á leigu í Dromana sem er um 1 klst akstursfjarlægð  frá Melbourne. Einnig erum með bíl á leigu þennan tíma sem við verðum hér. Fyrirhugað er að vera í Dromana til 1. mars og þá munum við fara eitthvað á flakk (óráðið)  en við eigum pantað flug til baka til London 6 mars nk. og þaðan liggur leiðin aftur heim til Íslands. 

Tilgangur ferðarinnar til Ástralíu er að heimsækja dóttur mína Ester Lilju sem er 22 ára.  Ester er fædd á Íslandi 18. nóvember 1984. Ester flutti til Ástralíu með móðir sinni sem er frá Melbourne  mitt árið 1985 þegar Ester var sjö mánaða gömul.     

Aftur til ferðasögunnar.  Á leiðinni til Melbourne var gist í London eina nótt og um hádegisbil þann 18. febrúar var lagt af stað til Melbourne.  Flugið tók um 23 klst. og var millilent í Hong Kong á leiðinni þar sem stoppað var í 1,5 klst. Í Melbourne lentum við síðan kl. 21:40, mánudagskvöldið 19. feb. sl.  Flogið var með Ástralska flugfélaginu Qantas með vél að gerðinni Boeing 747-400 sem er um 400 tonna flykki og ferðast á um 920 km hraða.   Óhætt er að mæla með flugi með Qantas, en þjónustan um borð var óaðfinnanleg, maturinn frábær og afþreyingaskjár fyrir alla farþega, þar sem hægt var að velja á milli nýjustu kvikmyndanna, eldri sígildra kvikmynda, leika sér í leikatölvu, tefla skák, horfa á sjónvarpsþætti, gamla sem nýja eða hlusta á tónlist.  Allt þetta hafði maður í einni fjarstýringu og í sjálfu sér ekkert nýtt á ferðinni, búið að vera hjá nær öllum stærri flugfélögunum í mörg ár. 

Varð hugsað til flugfélagsins okkar, Icelandair þar sem það var upplýst fyrir stuttu, á baksíðu MBL að mig minnir að Icelandair ætlaði að stórauka þjónustu við farþega sína með því að koma upp sjónvarpsskjá og afþreyingarefni fyrir hvern farþega, fréttin var sett upp eins og um algjöra nýjung á markaðinum væri að ræða.  Auðvitað skiptir máli hversu langar flugleiðirnar eru, en ég get ekki séð betur en að Icelandair sé töluvert á eftir öðrum flugfélögum í að taka upp almennar þjónustunýjungar sem ætlaðar eru til að auka þægindi viðskiptvina sinna enn frekar.

Það er 11. klst tímamunur á Íslandi og Ástralíu og  það var athyglisvert að að uppgvöta hversu langan tíma það tekur að aðlagast þeim tímamuni, en heima á Íslandi eru flestir að fara að sofa þegar dagur er að byrja í Ástralíu.  

í gær, þriðjudag, degi eftir að við komum var maður meira og minna geispandi allan daginn, þrátt fyrir að hafa sofið nokkra klukkutíma nóttina áður.  Lífsklukkan er að berjast gegn þessari breytingu, þ.e. að leyfa svefn á daginn og vaka á nóttinni miðað við tímann á Íslandi.  Þetta getur verið erfitt að breyta eftir marga ára eins háttalag, að sofna um klukkan kl. 11 á kvöldin og vakna um kl. 7 á morgnana.  Þegar þessi orð eru skrifuð er klukkan 3 að nóttu til, vaknaði upp eftir þriggja tíma svefn og engin leið að sofna aftur....

Ester og Mary móðir hennar tóku á móti okkur á flugvellinum þegar við lentum og var gaman að sjá þær.  Mary hafði ég ekki hitt í um 20 ár, en Ester höfðum við ekki séð í tæp 4 ár, þ.e. frá því hún kom í heimsókn til Íslands í apríl 2003 og þá bjó hún hjá okkur í 5 vikur.  

Til að komast til Dromana þar sem íbúðin okkar er, keyrðum við framhjá borginni sem var í fjarlægð  stórkostleg á að líta og var þá ákveðið að við mundum gera borginni góð skil meðan við værum hér.  Ljóst var þó að borgin hafði breyst mikið á 20 árum, frá því ég bjó í Melbourne en hér eins og víða annars staðar er gríðarlega mikil og hröð uppbygging. 

Eftir því sem Ester segir þá er Melbourne að geta sér gott orð sem tónlistaborg, mikið er gert úr tónlistinni hér og ef eitthvað er hefur Melbourne vinninginn í samanburði við Sydney þegar að tónlist og tónlistaviðburðum kemur.  Einnig var ljóst að orðspor íslenskra tónlistamanna hafði borist alla þessa leið og er t.d. Björk Guðmundsdóttir og Emiliana Torrini ágætlega þekktar hér, ásamt hljómsveitinni Sigurrós sem hélt tónleika hér ekki alls fyrir löngu við góðar undirtektir.  Ekki laust við að maður fyndi stoltið brjótast fram við að átta sig á því að íslendingar eru að meika það víðar en í Evrópu.  Ég hefði  að sjálfsögðu átt að koma með eitthvað frá Mugison til að leyfa Ester að hlusta á.  Veit allavega hvað ég á að gefa henni næst.

Kvöldið áður en við komum var að ljúka bikarkeppni í fótbolta, eins og við þekkjum fótbolta, en keppnin er haldin árlega innan Ástralíu. Til úrslita keppti lið Melbourne (Melbourne Viktory) gegn liði Adaleine sem lauk með sigri Melbourne með 6 mörkum gegn engu og eru Melbourne búar því í  mikilli sigurvímu þessa daganna.